رابطه ریسک پذیری شرکت با ساختار مالکیت با تاکید بر نقش بستر قانونی و گروه های تجاری

/۰ نظرات/در , /توسط

 

حمیده اثنی عشری۱، حسن مرادقلی۲

۱-استادیار دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی(نویسنده مسئول)

۲-کارشناس ارشد دانشگاه شهید بهشتی و شریک موسسه حسابرسی حافظ گام

ارتباط با نویسنده مسئول مکاتبات h_asnaashari(a)sbu.ac.ir

تاریخ دریافت: ۱۲/۰۹/۱۳۹۷، تاریخ انجام اصلاحات:۱۵/۱۱/۱۳۹۷ تاریخ پذیرش:۲۵/۱۲/۱۳۹۷

The Relationship Between Corporate Risk Taking & Ownership Structure With Emphasize on Legal Environment And Business Groups 

Asnaashari Hamideh*۱ Moradgholi Hassan ۲

۱ -Assistant Professor in Management And Accounting Faculty, Shahid Beheshti University

۲– Master of Accounting, Shahid Beheshti University

Received 03/12/2017, Revised 12/10/2018, Accepted 15/03/2019

چکیده

در این پژوهش رابطه ریسک پذیری شرکت با ساختار مالکیت بررسی شده است. ریسک پذیری با استفاده از واریانس بازده دارایی های شرکت و ساختار مالکیت از طریق سطح مالکیت سهامدار عمده اندازه گیری شده اند. به علاوه، اثر عضویت در گروه های تجاری و بهبود بستر قانونی بر رابطه ریسک پذیری با ساختار سرمایه نیز تحلیل شد. در این راستا اطلاعات ۱۱۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۴ بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل رگرسیون- روش اثرات ثابت به کار گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است درصد مالکیت سهامدار عمده با ریسک پذیری رابطه منفی معناداری دارد، بدین معنی که با افزایش درصد مالکیت سهامدار عمده ریسک پذیری شرکت کاهش می یابد. همچنین یافته ها نشان داد عضویت شرکتها در گروه تجاری و بهبود بسترقانونی تاثیری بر رابطه بین مالکیت سهامدار عمده و ریسک پذیری نداشته است.

کلمات کلیدی: ریسک پذیری، ساختار مالکیت، بهبود بستر قانونی، گروه های تجاری

Abstract

In this research, the relationship between corporate risk taking and ownership structure is investigated. Corporate risk taking measured by the variance of ROA and ownership structure is proxied by the level of the Major shareholder owner-ship. In this regard ,with the data of 113 Companies listed in Tehran Stock Exchange for a period from 2010 to 2015  and using Regression analysis-Fixed effects method, the result indicates that there is a significant negative relationship between major shareholder ownership and risk taking; it means if major share-holder ownership increases then corporate risk taking decreases. The findings also show that being a member of business groups and the legal environment improvement have no effect on the relationship between major shareholder owner-ship and risk taking.

 keywords: Risk taking, ownership structure, legal environment improvements, business groups

 

نحوه رفرنس دادن:

اثنی عشری حمیده ، حسن مرادقلی (۱۳۹۷) رابطه ریسک پذیری شرکت با ساختار مالکیت با تاکید بر نقش بستر قانونی و گروه های تجاری، نشریه تحلیل مالی،۲(۲).۶۷-۸۷

 

Asnaashari Hamideh & Moradgholi Hassan.(2019). The Relationship Between Corporate Risk Taking & Ownership Structure With Emphasize on Legal Environment & Business Groups, Journal of financial analysis, 2(2)67-87,

دریافت مقاله

Asnaashari Hamideh&Moradgholi Hassan. The Relationship Between Corporate Risk Taking & Ownership Structure With Emphasize on Legal Environment And Business Groups. Journal of financial analysis, ۲: ۶۷-۸۷, ۲۰۱۹. (IF=0.000)

[BibTeX] [Download PDF] 
@article{asnaashari hamideh&moradgholi hassan2019relationship,
  title={The Relationship Between Corporate Risk Taking \& Ownership Structure With Emphasize on Legal Environment And Business Groups},
  author={Asnaashari Hamideh\&Moradgholi Hassan},
  journal={Journal of financial analysis},
  year={2019},
  pages={67-87},
  publisher={IJFA}
}

 

بازدیدها: ۳۱۱

شاید همچنین بپسندید
اثر حاکمیت شرکتی و کفایت سرمایه بر ریسک پذیری بانک های پذیرفته شده در بورس های اوراق بهادار ایران
0 پاسخ ها

نظر بدهید

مایل به ملحق شدن به بحث هستید ؟
تمایل به کمک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کد امنیتی *

CAPTCHA

*