کیفیت گزارشگری مالی بر سرمایه گذاری
امروزه سیستم های اطلاعاتی مالی نقش بسیار مهمی در گردش فعالیت سازمان ها ایفا نموده،
در مجموعه محیط اقتصادی کشورها وظیفه ای با اهمیت بر عهده دارند. بسیاری از تصمیمات اقتصادی بر اساس اطلاعات حاصل از این سیستم ها اتخاذ شده، سهم عمده ای از مبادلات اوراق بهادار به خرید و فروش سهام شرکت ها اختصاص دارد که آن نیز به نوبه خود می تواند تحت تاثیر ارقام و اطلاعات حسابداری و مالی باشد. هرگونه تحقیق در زمینه نحوه اثرگذاری این اطلاعات بر طیف وسیع تصمیم گیرندگان ذی نفع در شرکت ها، به درک بهتر از چگونگی نقش این اطلاعات و ضرورت افشای بیشتر و بهتر آنها کمک می کند. به همین جهت این سؤال مطرح می شود که آیا سیستم ها گزارشگری ، اطلاعات مورد نیاز را برای اندازه گیری عملکرد شرکت ها در زمینه های مختلف و ایجاد توان پیش بینی چگونگی جریان های نقدی آتی، به منظور نحوه مواجهه با سرمایه گذاری در شرکت، فراهم می آورد؟
اهداف گزارشگری مالی، از نیازها و خواسته های اطلاعاتی استفاده کنندگان برون سازمانی سرچشمه می گیرد. هدف اصلی، بیان آثار اقتصادی رویدادها و عملیات مالی بر وضعیت و عملکرد واحد تجاری برای کمک به اشخاص خارجی برای اتخاذ تصمیمات مالی در ارتباط با واحد تجاری است بر اساس نظر هیأت های تدوین کننده استانداردهای گزارشگری مالی،” این گزارشگری نه تنها شامل صورت های مالی، بلکه در برگیرنده ابزارها یا روش های اطلاع رسانی است و این ابزارها، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با اطلاعاتی ارتباط دارند که به وسیله سیستم های اطلاعاتی ارائه می شوند؛ یعنی اطلاعاتی درباره منابع شرکت، دارایی ها، بدهی ها، درآمدها، هزینه ها است. محققان نشان داده اند که کیفیت بالاتر اطلاعات حسابداری عدم تقارن اطلاعاتی موجود بین افراد مطلع (آگاه) و افراد ناآگاه(بی خبر) را کاهش داده، موجب افزایش کارایی سرمایه گذاری در اقلام سرمایه ای، بر اثر رفع عیوب محتمل ناشی از گزینش نادرست و خطر اخلاقی می شود (Biddle and Hilar, 2006-2007)
